Okul öncesi dönem hayattaki en kritik dönem olarak düşünülmektedir. Okul öncesi dönemde çocuklar, vücut sistemlerinin gelişimi, iletişim becerilerinin gelişimi, ilgi alanlarının gelişip değişmesi açısından en hızlı dönemdedirler.
Okula uyum döneminde çocuğun aileden sağlıklı ayrılması da en az diğer süreçler kadar önemlidir.
Aşırı kaygı yetişkinlerde olduğu gibi çocuklarda da günlük hayatın işlevselliğini etkilemektedir. Belirli düzeyde yaşanan kaygı hayatı olumlu şekilde etkileyerek kişileri harekete geçirmektedir. Okul öncesi dönemde, okula başlama nedeniyle evden ayrılmaya ve anneden uzaklaşmaya gösterdiği direcin ana nedeni anneyi kaybetme kaygısı şeklindedir. Anneden ayrılmaya her çocuk farklı şekillerde tepki göstermektedir. Bu tepkilerin çeşitliğiği anne (veya çocuğa birincil bakım veren) ve çocuk arasında kurulan bağdan kaynaklanmaktadır. Yapılan araştırmalar, ebeveyn kaygısının da çocuğun davranışları üzerinde etkili olduğunu göstermektedir.
Ayrılık kaygısı olan çocuklarda, kaygı normal düzeyden fazla şekilde ve abartılıdır.
Çocuk okula gitmeyi, yalnız kalmayı, yalnız uyumayı reddeden durumda olabilir. Bazı durumlarda bunlardan sadece birini reddetme şeklinde ortaya çıkabilir.
Bu Durumda Neler Yapılmalıdır?
- Öncelikle çocuklar yetişkin duygularını sünger gibi çekme özelliğine sahiptirler. Belli etmediğinizi düşünseniz bile, eğer yetişkin ayrılığa karşı kaygılı ve korkulu yaklaşıyorsa, çocukta da bu duyguların görülmesi normal karşılanan bir durumdur.
- Çocuğun ayrılığa karşı olan kaygısını azaltmak için ayrılık gerçekleşmeden çocuğun bilişsel olarak hazırlanması çok önemlidir. Gidilecek yer, çocuğun kiminle karşılaşacağı, ne kadar süre kalacağı gibi belirsizliklerin çocuğun yaşına göre sade bir dille anlatılmalıdır.
- Ayrılık kaygısı yeni okula başlama sürecinde görülüyorsa, bu konuyla ilgili hazırlık masal kitapları yardımıyla yapılabilir.
Ayrılık kaygısı uzun süreli olarak devam ediyorsa veya çocuğun günlük rutinlerinin aksamasına neden oluyorsa mutlaka bir uzmandan yardım alınması gereklidir. Özetle, bu süreçte anne ve babalar mümkün olduğunca çocuğun duygularının anlaşılmasını sağlayıp, durumu kabul edip destek olmaları çok önemlidir.